Kiedy spotkałam się na sesji narzeczeńskiej z Gosią i Mateuszem, już wiedziałam że czeka mnie wspaniała przygoda na ich ślubie! Otwartość, uczucia i szczypta szaleństwa, tak mogłabym krótko opisać ich wielki dzień!
Ale niekrótki będzie dzisiejszy wpis! Oj nie! Tak dużo się działo, tak wiele było do zatrzymania na zdjęciach że to nie mogło się inaczej skończyć! A najlepsze jest to że Gosia i Mateusz mieli jeszcze przepiękną sesją poślubną która… już się tu nie zmieściła! Dlatego TUTAJ możecie zobaczyć ich jeszcze raz! I myślę sobie że może to i lepiej? Taka dawka emocji jaką Wam dziś zaserwuję jest chyba wystarczająca jak na jeden post!
Przygotowania
A wszystko to działo się w bardzo gorący, sierpniowy piątek. Miejsce przygotowań to ten sam blok z różnicą kilku pięter między parą młodą. Na przygotowaniach, stylowe dodatki Mateusza, pomoc jego dwóch przystojnych drużbów i… luuuz! Oczywiście że dało się wyczuć napięcie ale w ostateczności to co najbardziej było widać to po prostu szczęście!
U Gosi natomiast pierwsze co ujrzałam to dwa przecudowne koty! No więc to oczywiste że musiały znaleźć się na zdjęciach! I tu również jej przecudowne druhny stanęły na wysokości zadania pomagając i rozśmieszając! A gdy Para Młoda była gotowa, zeszliśmy na dół gdzie odbył się totalnie spontaniczny firstlook! Wtedy już mogliśmy popędzić do kościoła przez popołudniowe korki.
Ślub
I tak właśnie przechodzimy do mojej ulubionej części, czyli to po co wszyscy się zbierają tego dnia, ŚLUB! Od samego początku kiedy Tata odprowadził Gosię pod ołtarz, gdzie już na przeciw wyszedł po nią Mateusz, było totalnie wzruszająco! Wszyscy przeżywali tą ceremonię razem z nimi. Było kilka łez – ze szczęścia oczywiście, mnóstwo przelotnych uśmiechów oraz czułych gestów które wyjątkowo mnie ujęły. I tu Wam powiem jedną rzecz, przez cały ślub chodząc z aparatem po prostu uśmiech nie schodził mi z twarzy! Towarzyszyłam im w tym dniu jak dobrym znajomym a znaliśmy się przecież tak krótko!
Wesele
Tak więc była już otwartość, uczucia to przyszedł czas na tą „szczyptę” szaleństwa! A działo się ono w słynnym już „Białym Pałacu”! Życzenia dla tej dwójki nie miały końca, nie tylko jeżeli chodzi o kolejkę która się do nich ustawiła ale również szczerych uśmiechów i łez wzruszenia! Pierwszy taniec? No hej, pewnie że może być luźny! Można się wygłupiać, można się przytulać i generalnie robić na co się ma ochotę! I chyba właśnie dlatego tak dobrze się to wszystko oglądało!
No a kiedy wszyscy się już rozgrzali można było „pokroić” tort! A był on zupełnie niestandardowy ze swoją formą i… wysokością! Dlatego jak wiele rzeczy widziałam, to zapadnie mi w pamięć na zawsze! Czyli Gosia krojąca tort z nożem ponad głową i Mati który dyrygował gdzie ma go wbić!
A gdy przyszedł czas na rzut welonem i krawatem to… tu też nie mogło być standardowo! Oczywiście welon wpadł w ręce Beaty aka druhny – czyli siostry Gosi (Przypadek? Nie sądzę). Natomiast krawat… wypadł poza ustalone kółko, a zainteresował się nim kilkuletni chłopiec! Mały nie mówił po polsku a gdy jego Mama przetłumaczyła mu co się odczynia szybko zrezygnował z roli męża, więc trzeba było powtórzyć rzut! I to kolejna sytuacja która jeszcze mi się nie przytrafiła! Później krawat szybko znalazł się w rękach – albo raczej, na twarzy – nowego Pana Młodego!
Było szaleństwo przy zabawach, były też chwile poważnych wzruszeń przy przemowach Gosi i Mateusza. Byli ONI, cali dla siebie nawzajem i dla swoich gości. Nastawieni na zabawę i przeżywanie tego dnia w pełni. I chociaż oni tego mogą nie pamiętać to wychodziłam z ich wesela z ogromnym uśmiechem na twarzy oraz małą łzą w oku!
